حق شفعه
حق شفعه
حق شفعه
(مواد 808 به بعد ق.م)
هرگاه مال غیر منقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک حصه خود را به قصد بیع به شخص ثالثی منتقل کند ، شریک دیگر حق دارد قیمتی را که مشتری داده است به او بدهد و حصه مبیعه را تملک کند.
باید دانست که شرط دو نفر بودن شریکان ، ناظر به مرحله ایجاد حق شفعه است نه مرحله اجرای آن.بنابراین به صراحت ماده 823 ق.م ”حق شفعه بعد از موت شفیع به وراث منتقل میشود ”
حق شفعه قابل انتقال به ورثه است و تعدد آن مانع اجرا نیست .
نکات مربوط به حق شفعه:
1)حق شفعه حق مالی است.(این حق وسیله ی تملک و تحصیل مال است.)2)شفعه حق عینی است .3)حق شفعه به ارث انتقال می یابد.(هرگاه یکی از وارثان از حق شفعه خود بگذرد ،این اسقاط از قلمرو حق نمیگذرد.با استناد به ماده 824 ق.م)4)حق شفعه قابل انتقال به دیگران نیست.(حق شفعه وسیله رفع ضرر شریک است .)5)حق شفعه قابل اسقاط است.(زیرا در زمره ی حقوق مالی شریک است.)
شرایط ایجاد حق شفعه:
الف)لزوم وجود شریکب)حق شفعه به املاک اختصاص دارد.پ)قابل تقسیم بودن ملکت)انتقال سهم به وسیله بیع ث)محدود بودن شمار شریکان ج)قابل استناد نبودن معاملات خریداردر برابر شریک
مطالب مرتبط
تفاوت محتویات و مندرجات سند رسمی
گروه وکلای داداندیش
