هر تصادف رانندگی ابعاد گوناگونی دارد و حسب مورد بسته به اینکه دو وسیله نقلیه یا یک وسیله نقلیه با یک یا چند عابر پیاده برخورد کنند، متفاوت است
هر تصادف رانندگی ابعاد گوناگونی دارد و حسب مورد بسته به اینکه دو وسیله نقلیه یا یک وسیله نقلیه با یک یا چند عابر پیاده برخورد کنند، متفاوت است.
همچنین ممکن است تصادم وسیله نقلیهای با یک یا چند ساختمان، خساراتی به دنبال داشته باشد. از این رو خسارات ناشی از تصادفات شامل خسارت جانی و بدنی مانند قتل یا زخمی شدن افراد سرنشین خودرو یا عابران پیاده، و نیز خسارات مالی به خودرو یا ساختمان میشود.
در مقررات جاری فرد پیاده بدینگونه تعریف شده: پیاده شخصی است که بدون استفاده از هر نوع وسیله نقلیه موتوری یا غیر موتوری حرکت میکند و مطابق قانون عابران پیاده موظفند اولا در محلهایی که پیادهرو وجود دارد، از داخل سوارهرو عبور نکنند. ثانیا در محلهایی که پیادهرو وجود ندارد یا در صورت وجود به جهاتی قابل استفاده نباشد، هنگام حرکت، از سوارهرو از منتهیالیه سمت چپ خود بهطوری که حرکت وسایل نقلیه در خلاف جهت آنها صورت گیرد، عبور کنند. ثالثا برای گذشتن از عرض راه حتماً از گذرگاههای پیاده عبور کنند. رابعا هنگام عبور از گذرگاههای پیاده مراقب حرکت وسایل نقلیه باشند و ناگهان از پیادهرو به سوارهرو داخل نشوند.
ممکن است شرایطی باشد که عابر پیاده و راننده وسیله نقلیه هر دو مقصر باشند. مانند اینکه عابر پیاده با وجود محل خط کشی یا پل عابر پیاده، از بزرگراه بگذرد و راننده هم با نقص فنی اتومبیل، به رانندگی بپردازد. در این صورت کارشناس فنی با بررسی محل وقوع حادثه و ارزیابی مدارک و اظهارات شاهدان، درصد تقصیر هر کدام را تعیین میکند و ممکن است درصد تقصیر راننده 50 درصد و عابر 50 درصد باشد. در این صورت عابر پیاده فقط نصف خسارت خود را میتواند دریافت کند. در خصوص مسئولیت عبور عابر پیاده در موارد غیرقانونی، به موجب ماده 504 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، هرگاه رانندهای که با داشتن مهارت و سرعت مجاز و مطمئن و رعایت سایر مقررات در حرکت است، در حالی که قادر به کنترل وسیله نباشد و به کسی که حضورش در آن محل مجاز نیست، بدون تقصیر برخورد کند، ضمان منتفی و در غیر این صورت راننده ضامن است. علاوه بر آن در تبصره همین ماده مقرر شده است که در موارد فوق هرگاه عدم رعایت برخی از مقررات رانندگی تأثیری در حادثه نداشته باشد، بهگونهای که تقصیر مرتکب علت جنایت حاصله باشد، راننده ضامن نیست. بنابراین می توان گفت چنانچه کسی که ارتکاب به او نسبت داده شده است، هیچگونه خلافی مرتکب نشده و وقوع قتل هم صرفاً به لحاظ تخلف مقتول باشد، راننده مسئول نخواهد بود.
به گزارش بخش فرهنگی قوهقضاییه، سرعت مجاز در شهرها در خیابانها 50 کیلومتر در ساعت و در کوچهها، میادین و پیچها 20 کیلومتر در ساعت و در خارج از شهرها و مناطق غیرمسکونی روزها 95 کیلو متر در ساعت و در شبها 85 کیلومتر در ساعت است.
علیالاصول سرعت مطمئنه به این معناست که هر راننده بر حسب مقتضیات زمان رانندگی، میزان سرعتش از حداقل شروع و تا حداکثر مجاز در شهرها و راههای خارج از شهرها و مناطق غیرمسکونی رعایت شده باشد.
اما به منظور تامین ایمنی تردد و حمل و نقل عمومی جادهای و با استناد به مواد ۳ و ۱۹ قانون ایمنی راهها و راه آهن و اصلاحیههای بعدی آن و نیز تبصره ۳ ماده ۱۲۶ آییننامه راهنمایی و رانندگی مصوب سال ۱۳۸۴ هیأت وزیران، حداکثر سرعت مجاز وسایل نقلیه در راههای برونشهری کشور به شرح زیر تعیین شده است.
۱- حداکثر میزان سرعت مجاز انواع سواری و وانت بارها: ۱۲۰ کیلومتر در ساعت.
۲- حداکثر میزان سرعت مجاز انواع اتوبوس، مینیبوس، تریلر، کامیون و کامیونت: ۱۱۰ کیلومتر در ساعت.
۳- حداقل میزان سرعت مجاز کلیه وسایل نقلیه فوق: ۷۰ کیلومتر در ساعت.
تبصره یک ـ تردد وسایل نقلیه مندرج در ردیف ۲ فوق در خط سوم (سرعت) آزادراهها ممنوع است.
تبصره ۲ـ استفاده از حداقل سرعت مجاز برای کلیه وسایل نقلیه صرفا در خط عبوری سمت راست جنب شانه آزادراه مجاز است.
ب) بزرگراههای دارای خطوط رفت و برگشت جدا از هم:
۱- حداکثر میزان سرعت مجاز انواع سواری و وانتبارها : ۱۱۰ کیلومتر در ساعت.
۲- حداکثر میزان سرعت مجاز انواع اتوبوس، مینیبوس، تریلر، کامیون و کامیونت: ۱۰۰ کیلومتر در ساعت.
حداکثر میزان سرعت مجاز برای انواع وسایل نقلیه: روز ۹۵ کیلومتر در ساعت و شب ۸۵ کیلومتر در ساعت.
حداکثر میزان سرعت مجاز برای انواع وسایل نقلیه: روز ۸۵ کیلومتر در ساعت و شب ۷۵ کیلومتر در ساعت.
حداکثر میزان سرعت مجاز انواع وسایل نقلیه در جادههای دارای خطوط عبوری کندرو مشمول مقررات بند ج است. در انواع راههای فوق و نقاطی که به علت شرایط فنی و فیزیکی راه استفاده از حداکثر میزان سرعتهای فوق میسر نمیشود، تابلوهای تعیینکننده میزان سرعت، متناسب با شرایط مذکور تهیه و نصب شود.
نقص فنی عبارت از نداشتن چراغهای جلو و عقب، نامیزان بودن چراغهای جلو یا فرمان، حساس و میزان نبودن ترمز پایی، نداشتن عاج در سطح اتکاء لاستیک چرخ و نداشتن برف پاککن در هنگام بارندگی و زنجیر چرخ در یخبندان است، که چنانچه بدینگونه باشد، راننده در بروز حادثه مسئول شناخته میشود.
در فرضی که راکب سرعت مجاز و مطمئنه داشته و اتومبیلش هم فاقد نقص فنی باشد، اگر ثابت شود که راننده مست بوده، راننده مبری از مجازات نیست.
هرگاه دو یا چند نفر به نحو شرکت سبب وقوع جنایت یا خسارتی بر دیگری شوند، بهطوری که آن جنایت یا خسارت به هر دو یا همگی آنها مستند باشد، مرتکبان به طور مساوی ضامن هستند.
منبع : روزنامه حمایتمطالب مرتبط
قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب 1395 02 20