قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری
قانون تشکیل [سازمان] میراث فرهنگی و گردشگری مصوب 1382,10,23با اصلاحات و الحاقات بعدی
قانون تشکیل [سازمان] میراث فرهنگی و گردشگری مصوب 1382,10,23با اصلاحات و الحاقات بعدی
ماده 1 – سازمان های میراث فرهنگی کشور و ایرانگردی و جهانگردی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتزع و از ادغام آنها «سازمان میراث فرهنگی و گردشگری» با کلیه اختیارات و وظایفی که سازمان های مذکور به موجب قوانین و مقررات مختلف دارا بوده اند و کلیه امکانات، اموال و نیروی انسانی زیرنظر رئیس جمهور تشکیل می گردد. رئیس سازمان با حکم رئیس جمهور منصوب می شود.
تبصره 1 - کلیه وظایف و اختیارات وزیر و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور میراث فرهنگی و ایرانگردی و جهانگردی به رئیس سازمان منتقل می شود.
تبصره 2 - وظایف حاکمیتی سازمان ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری منتقل می شود و وظایف اجرایی و امور تصدی آن با همه امکانات، اعتبارات، نیروی انسانی، اموال و دارایی ها، تعهدات و اعتبارات در قالب یک شرکت دولتی با عنوان شرکت توسعه ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وابسته می گردد.
ماده 2 - سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بر اساس اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب 28 /4 /1367 و قانون توسعه صنعت ایرانگردی و جهانگردی مصوب 7 /7 /1370 اداره می شود. تعیین وظایف و اختیارات این سازمان ظرف مدت شش ماه پس از تصویب این قانون با رعایت مفاد قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 17 /1 /1379 با جهت گیری واگذاری وظایف تصدی به بخش غیردولتی، حذف وظایف غیرضرور، تفکیک وظایف ملی و استانی با پیشنهاد مشترک سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و تأیید هیأت وزیران به تصویب کمیسیون مشترک رسیدگی کننده به این قانون خواهد رسید.
تبصره - سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مکلف است به منظور هماهنگی در چگونگی امکان بهره گیری از میراثهای طبیعی کشور و اجرای تعهدات مطروحه در کنوانسیون حفاظت میراث فرهنگی و طبیعی جهان نسبت به تدوین آیین نامه ای با پیشنهاد مشترک سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و سازمان حفاظت محیط زیست اقدام کند. آیین نامه مذکور به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده 3 - شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری به ریاست رئیس جمهور یا معاون اول رئیس جمهور و عضویت رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و وزرای امور خارجه، راه و شهرسازی، کشور، فرهنگ و ارشاد اسلامی، علوم، تحقیقات و فناوری، امور اقتصادی و دارائی و آموزش و پرورش و رؤسای سازمانهای مدیریت و برنامه ریزی کشور، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و حفاظت محیط زیست و چهار نفر کارشناس خبره با پیشنهاد رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و حکم رئیس جمهور تشکیل می گردد.
تبصره 1 - رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری دبیر شورای عالی خواهد بود و دبیرخانه شورای عالی در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تشکیل می گردد.
تبصره 2 - کلیه وزارتخانه ها، سازمانها، نهادها، شرکتها و مؤسسات دولتی، شهرداریها و کلیه دستگاههایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است در حدود وظایف قانونی خود، موظف به اجرای مصوبات این شورای عالی می باشند.
ماده 4 - وظایف و اختیارات شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری به شرح زیر است:
الف - تصویب سیاستها، خط مشی ها و برنامه های کلان امور میراث فرهنگی و گردشگری.
ب - جلب حمایت بخشهای دولتی و غیردولتی و بخش تعاونی و خصوصی برای تحقق اهداف بخش میراث فرهنگی و گردشگری.
ج - فراهم کردن زمینه سرمایه‌گذاری بخش غیردولتی و افزایش سهم آن در امور مربوط به میراث فرهنگی و گردشگری.
د - کلیه وظایف قانونی که تا قبل از تصویب این قانون بر عهده شورای سازمان میراث فرهنگی کشور و شورای عالی ایرانگردی و جهانگردی بوده است.
هـ - سایر وظایف و اختیارات تعیین شده برای شورای مذکور در این قانون.
تبصره - با پیشنهاد شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری و پس از تصویب هیأت وزیران حسب مورد در استانهائی که ضرورت ایجاب کند، شورایی مشابه شورای عالی به ریاست استاندار و عضویت مدیران کل وزارتخانه ها و سازمانهای مذکور در شورای عالی ایجاد خواهد شد.
ماده 5 - سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می تواند نگهداری و اداره اماکن و محوطه های تاریخی و موزه ها را زیرنظر هیأت های امنای منتخب انجام دهد. وظایف و اختیارات و چگونگی فعالیت هیأتهای امناء و نحوه حمایت، نظارت و ارزیابی فعالیتهای آنها به موجب آیین نامه ای خواهد بود که به پیشنهاد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به تصویب هیأت وزیران می رسد.
ماده 6 - به سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور اجازه داده می شود در سال 1382، حسب پیشنهاد سازمانهای موضوع این قانون در محدوده اعتبارات مصوب نسبت به هرگونه جابجائی، تغییر ردیف، کاهش یا افزایش اعتبارات ردیفهای بودجه ای آنها به نحوی که حداکثر تسهیلات لازم را جهت اجرای این قانون فراهم نموده و اختلالی در اداره امور مربوط ایجاد نشود، اقدام نماید.
ماده 7 - سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مکلف است برنامه های تبلیغی ملی و بین المللی برای معرفی میراث فرهنگی ایران و جاذبه های جهانگردی آن را از طریق رسانه های ارتباط جمعی داخلی و خارجی به مرحله اجرا درآورد. کلیه دستگاههای اجرائی مکلف به هماهنگی و همکاری با سازمان مذکور می باشند.
ماده 8 - به منظور فراهم کردن زمینه توسعه پایدار میراث فرهنگی و گردشگری، جلب سرمایه گذاری داخلی و خارجی با رعایت قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی مصوب 19 /12 /1380 در ایجاد تأسیسات زیربنائی جهت معرفی بهتر بناها و محوطه های تاریخی، تأسیسات ایرانگردی و جهانگردی و ارائه خدمات مناسب به جهانگردان، دولت می تواند در مناطق مستعد کشور و قطب های گردشگری با تأکید بر مناطق کمتر توسعه یافته به متقاضیان بخشهای غیردولتی اجازه تأسیس مناطق نمونه گردشگری را بدهد.
ماده 9 - شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری مکلف است متناسب با جایگاه هر یک از کشورها در اهداف بازار جهانگردی ایران صدور روادید برای اتباع آنها را به ترتیب زیر دسته بندی و به وزارت امور خارجه جهت اقدام ابلاغ نماید:
الف - لغو روادید.
ب - اجازه ورود با پروانه گذر مرزی.
ج - صدور روادید در مبادی ورودی ایران برای مدت معین.
د - صدور روادید در سفارتخانه های ایران در خارج از کشور در زمانهای معین حداکثر ظرف مدت یک هفته.
وزارت امور خارجه مکلف است برای تحقق اهداف جلب جهانگردان خارجی نسبت به صدور روادید برای آنان با رعایت مفاد این ماده اقدام نماید.
سایر وزارتخانه ها و دستگاههای مرتبط با صدور روادید موظف به همکاری با وزارت امور خارجه برای تحقق این ماده می باشند.
ماده 10 - اختیارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص معافیت های مذکور در بند (ل) اصلاحی ماده (139) قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 27 /11 /1380 در محدوده میراث فرهنگی و گردشگری به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری واگذار می شود.
ماده 11 - دولت مکلف است در صورت وجود تقاضا از سال 1383 برای مدت ده سال همه ساله تا ده درصد (10 %) از مجوزهای استفاده از منابع مالی خارجی (فاینانس) مذکور در برنامه های توسعه یا قوانین بودجه سالانه را به اجرای طرحهای جامع توسعه میراث فرهنگی و گردشگری استانی و ملی و ایجاد تأسیسات ایرانگردی و جهانگردی از جمله مراکز اقامتی و پذیرائی، خدمات حمل و نقل و سایر طرحهای مرتبط، توسط بخشهای غیردولتی اختصاص دهد.
تبصره - اطلاق این ماده شامل مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام برای استفاده از منابع خارجی نخواهد بود.
ماده 12 - این قانون از زمان تصویب لازم الاجراست و کلیه قوانین و مقررات مغایر با این قانون لغو می گردد.
قانون فوق مشتمل بر دوازده ماده و هفت تبصره در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ بیست و سوم دی ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 14 /11 /1382 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
منبع : سامانه ملی قوانین و مقرراتمطالب مرتبط
مطالبه اجرت المثل توسط شهرداری در مورد تخلفات سد معبر
قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 04-12-1392 با اصلاحات و الحاقات بعدی
وجه التزام غیر متعارف در رای داور
چه زمانی کارگر می تواند از کارفرما سرویس ایاب و ذهاب بخواهد؟
گروه وکلای داداندیش
